Το τέλος επιτηδεύματος καταργεί κάθε έννοια δικαιοσύνης και ισονομίας σ' αυτή τη χώρα, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι. Μάλλον όμως δεν έχω τον κοινό νου των νομοθετών και την ίδια αντίληψη περί δικαίου.

Όπως ο ίδιος ο νομοθέτης ομολογεί, στόχος του τέλους επιτηδεύματος είναι η αύξηση των εσόδων του κράτους.
Στα πλαίσια αυτού στοχοποιεί τους ελεύθερους επαγγελματίες με χαμηλά δηλωθέντα εισοδήματα, κάτω του αφορολόγητου ορίου, θεωρώντας τους a priori φοροφυγάδες. Και μόνο γι αυτό, δηλαδή για την κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας θα έπρεπε ο νόμος να κριθεί αντισυνταγματικός κάτι που δεν έγινε απ' όσο γνωρίζω. Να σημειωθεί ότι υπήρξε σχετική προσφυγή στη δικαιοσύνη, αλλά όλοι έχουμε καταλάβει το πώς λειτουργούν οι δικαστές που κρίνουν αντισυνταγματικές μόνο τις μειώσεις των μισθών και συντάξεών τους!

Το ότι δεν τηρήθηκαν 1) το προσωρινό του μέτρου και 2) η απαλλαγή όσων δηλώνουν υψηλότερα του αφορολόγητου εισοδήματα θεωρώ ότι είναι το έλασσον.
Εξάλλου, έχουμε μάθει ότι α) ουδέν μονιμότερον του προσωρινού και β) ο λόγος των πολιτικών κάθε χρώματος είναι άνευ αξίας, για τα σκουπίδια.

Με λίγα λόγια.
Υπάρχει πόλεμος.
Από τη μια είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες (1η ομάδα) και από την άλλη οι κρατικοδίαιοι (2η ομάδα).
Στους κρατικοδίαιτους ανήκουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες και αγρότες που τρέφονται από το δημόσιο.
Η πρώτη ομάδα αποτελεί μειοψηφία. Ως τέτοια της επιβάλλεται η βούληση της δεύτερης ομάδας που είναι η πλειοψηφία.
Οι παραπάνω αναλογίες δεν πρόκειται να αλλάξουν προς το καλύτερο για την 1η ομάδα, λόγω γήρανσης πληθυσμού και νοοτροπίας θα αλλάξουν μάλλον προς το χειρότερο.

Οι επιλογές για εμάς τους μη κρατικοδίαιτους ελεύθερους επαγγελματίες είναι οι εξής:
1) Αλλάζεις ομάδα.
2) Μεταναστεύεις σε χώρα όπου κυριαρχεί η 1η ομάδα.
3) Μένεις εδώ και προσπαθείς να καβαλήσεις τα κύματα για να μην πνιγείς.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Τα κύματα δεν τα παλεύεις, θα χάσεις 1000%. Τα καβαλάς! Κάνεις surfing.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιδρούμε, ότι δεν στηλιτεύουμε τα στραβά, άδικα, παράλογα του συστήματος.
Στο βάθος της μυαλού μας υπάρχει το απίθανο ενδεχόμενο να αλλάξει κάτι σ' αυτή τη χώρα.
Το εφικτό, αυτό που πετυχαίνουμε είναι να εξωτερικεύουμε τον πόνο μας, την αδικία μας και να τους κάνουμε να νιώθουν τύψεις. Αν έχουμε μια πιθανότητα να κερδίσουμε κάτι δεν είναι βάσει λογικής και επιχειρημάτων. Αυτά είναι συντριπτικά από την πλευρά μας. Μόνο στοχεύοντας στο συναίσθημα μπορεί να βγει κάτι θετικό.